We weten allemaal dat we dood gaan. En toch handelen wij daar meestal niet naar. We leven ons leven. Pas als onszelf of geliefde iets ernstig overkomt beseffen we hoe kort het leven is en waar het eigenlijk omdraait.

Je moet er niet aandenken, alles wat zo mooi moet zijn kan in 1 keer een ommekeer krijgen. Een zwangerschap die helaas niet tot de roze wolk blijkt te komen, een ziekte of een ongeval die het leven op een veel te jonge leeftijd moet beëindigen. Je wereld staat op zijn kop. Kort geleden kreeg ik het antwoord van iemand bij het overlijden van een baby van 8 maanden. Maar lukt dat wel ? De uitvaart is vrijdag al!! Er moet veel geregeld worden in een korte tijd naar de uitvaart toe. Een van de eerste dingen zal niet zijn om een uitvaartfotograaf te bellen Je leeft in een roes en regelt dingen in de automatische piloot. Het uitzoeken van een kist, rouwkaart, vervoer , locatie, muziek en een advertentie in de krant. 

Vaak vraagt de uitvaartbegeleider op de tweede dag dat er ook een uitvaartfotograaf bij aanwezig moet zijn. 

Bij het plotseling overlijden van een te vroeg geboren baby, broertje/ zusje worden er ook veel foto's gemaakt van de meeste handelingen en de mensen die aanwezig zijn. Zo kunnen de kinderen op latere leeftijd de foto's terug kijken en alle vragen stellen van het beeldende verhaal van de week van de uitvaart. Als er geen film of beeldmateriaal is gemaakt, kan je spijt krijgen van de beelden die niet gemaakt zijn.

Wie was de spreekster op de dag, wat voor weer was het? Waarom lag hij/zij in een mandje? Wat gebeurde er toen en wie zij de mensen op de foto? De beelden van de foto/video zullen veel vragen wegnemen van de nabestaanden en hun helpen met het dragen van het verdriet van hun liefste